Interview met een vrijwilliger: Peter Davids

De Hekslootpolder is door de gemeente Haarlem als hotspot aangeduid in het ecologische beheerplan en daar moet natuurlijk goed voor gezorgd worden. Gelukkig gebeurt dat ook: vrijwilliger Peter Davids is zelfs een dag minder gaan werken, omdat hij zich meer in wilde zetten voor dit bijzondere natuurgebied. Natuur in je Stad spreekt met Peter over zijn werk.

Natte voeten

Als vrijwilliger is het af en toe nodig dat je je voeten flink nat maakt, vertelt Peter (58 jaar uit Schoten, Haarlem Noord): “In de jaren ’80 vond er een reorganisatie plaats in de Hekslootpolder, waarbij o.a. de moestuintjes verhuisden om op die manier meer plek voor de vogels te creëren. De eilandjes waar de vogels broeden moeten ieder jaar schoongemaakt worden, anders komen de kluten en visdiefjes niet meer terug. En dat betekent voor ons: waadpakken aan. Met een groep van vier tot zes vrijwilligers lopen we naar de eilandjes toe en verwijderen we al het vuil, gras en de ganzenpoep. De ene keer is het bloedheet, de andere keer vries je bijna van het eiland af. Dit jaar gaan we in november weer op pad. Daarnaast organiseren we natuurwerkdagen, repareren we kapotte hekken, maaien we het riet en maken we de Klutenplas elk jaar helemaal schoon. Ik ben zelf ook actief betrokken bij de jaartellingen van de vogels en ik beheer de website en social media van de vereniging Hekslootpolder.”

Bijzonder natuurgebied

De vereniging Hekslootpolder bemoeit zich graag met het natuurgebied, legt Peter uit: “Deze plek is niet voor niets opgenomen in het ecologisch beheerplan van de gemeente Haarlem. Onder andere visdiefjes, kluten en kokmeeuwen bouwen hun nestplekken op de eilandjes. Heel bijzonder. Rust is daarbij belangrijk, net als voldoende voedsel en veiligheid. De vossen vormen een bedreiging voor de broedende vogels. Om zijn jongen te kunnen voeden, riskeert de vos soms zelfs natte voetjes en zwemt hij naar de eilanden toe voor zijn prooi. Gelukkig zijn er, in samenwerking met Spaarnelanden, vossenrasters geplaatst om dit risico te verkleinen.”

Boeren

Peter vervolgt: “Waar de weilanden vroeger vol stonden met boter- en paardenbloemen, is er tegenwoordig veelal eiwitrijk, Engels raaigras te vinden. Het is net een golfbaan, heel eentonig. Ganzen komen ook op het raaigras af, maar de boeren willen dat niet en zetten er een laserstraal op om ze te verjagen. Kortom; de weidevogels worden weggejaagd. De boeren willen ten slotte dat hun koeien rustig kunnen grazen en volop melk produceren. Er zijn verschillende subsidies voor boeren beschikbaar, bijvoorbeeld voor het randenbeheer van een weiland. De boer zaait dan een stuk van zijn land in met wilde bloemen, speciaal voor vogels en insecten. Echter, zijn ze daar weer niet zo happig op. De zaden zaaien zichzelf vaak weer uit en komen op die manier toch weer in het weiland terecht. Tja, er spelen verschillende belangen en daar bemoeien we ons wel mee. Samen met de boeren, het recreatieschap, Spaarnelanden en Landschap Noord-Holland proberen we het gebied zo goed mogelijk te beheren.”

Liefde voor natuur

Liefde voor de natuur heeft Peter vanaf jongs af aan, vertelt hij: “Mijn ouders hadden een volkstuintje bij de Schipholweg, waar ik veel tijd heb doorgebracht. Rondbanjeren in de weilanden langs de Ringvaart, slootjespringen, zwemmen, je kleren laten drogen in de zon en het geluid van de leeuwerik die boven je zingt: dit zomerse gevoel is me altijd bijgebleven. Sinds ik als bestuurslid bij de Hekslootpolder betrokken ben, ben ik me meer bezig gaan houden met vogels spotten. Ik sta graag naar ze te kijken door mijn telescoop en daar neem ik ook de tijd voor. Mijn vrouw is net zo’n natuurliefhebber als ik. Als wij een dagje gaan fietsen schiet het niks op, we stappen wel 100x af om te kijken naar de planten en vogeltjes. Over een wandeling van 2,5 km doen we gerust 4 uur.”

Gouden tip

De gouden tip van Peter: “Mensen zijn zo druk, fietsen, rijden en lopen hard langs de Hekslootpolder. Ze zien de eilandjes, maar hebben geen interesse of aandacht in wat er speelt. Ik zou zeggen, ga eens een half uurtje in de natuur zitten en neem waar wat er dan gebeurt. Ga een beetje luisteren en kijken, lekker zen. Tenminste, voor mij is het echt een zen-momentje. In de winter sta ik weleens twee uur in de polder te blauwbekken bij een rietkraagje, maar ik knap er altijd van op. Buiten zijn en de wind om je oren voelen: heerlijk!”